Problem w tym, że film nie odpowiada na fundamentalne pytanie: po jaką cholerę tworzyć ogromnym nakładem sił i środków takie formy sztucznej inteligencji? Produkcja żywych ludzi jest o kilka rzędów wielkości tańsza, znacznie prostsza, a w dodatku już i teraz jest ich o parę miliardów za dużo. Jedyne potencjalne zastosowanie widzę ewentualnie w przemyśle erotycznym, dla garstki superbogaczy - choć i tu lepiej by się sprawdziła rzeczywistość wirtualna a la Matrix. No i po co komu SI, która się komunikuje z internetem za pomocą interfejsu dotykowego, który tylko spowalnia transfer danych?

Problem w tym, że film takim bełkocikiem okołonaukowym, Gdy usłyszałem zdanie: "Intelektualne laboratorium Darwina", to już wiedziałem, że będę zniesmaczony. Patrzyłem i słuchałem dalej, a dalej była cieniutka gadanina. Chyba jednak zbyt poważnie podszedłeś do tego filmu, choć - przyznaję - z Twoimi przemyśleniami mi po drodze

Po co tworzyć sztuczna inteligencję? Bo w kosmosie są zbyt duże przestrzenie do pokonania dla człowieka, jest zbyt niebezpiecznie, a o ziemskich przyjemnościach to nawet nie wspominam... Poza tym pozostaje efekt satysfakcji, głównie z powodu odnajdywania rozwiązań w nieprzewidywalnym zbiorze możliwości - uncanny! :)

Chodzi mi o "takie formy sztucznej inteligencji". Do penetracji kosmosu znacznie przydatniejszy byłby HAL 9000 w połączeniu z baterią dronów i innych wyspecjalizowanych mechanizmów.

Kwestia rozwiązań technicznych ... :) Dylemat: czy racjonalność w podejmowaniu decyzji w czasie walki jest lepsza od kalkulacji korzyści płynących w przyszłości z bardziej skomplikowanych decyzji? ( i ile na to mamy czasu w czasie walki?). Czy Hal 9000 bez uczuć jest wstanie podjąć właściwe decyzje? Wszystko zależy od przyjętych kryteriów. Sprawa jest prosta, gdy jesteśmy atakowani, ale czy jest już oczywiste eliminacja zagrożenia dla nas ( form życia, inna cywilizacja), wiedząc, że zagrożenie wystąpi w przyszłości, ale obecnie nie stanowi śmiertelnego zagrożenia? Emocje pozwalają nam przetrwać, uniknąć zagrożeń, ale także pozwalają się dostosować do środowiska, do innych ludzi w celu przetrwania w tym środowisku. Dlatego dla mnie ważniejszą kwestią jest to, czy można stworzyć taki algorytm (program), który da iluzję uczuć... przyglądając się ludzkim reakcjom mózgu na bodźce, można 'zobaczyć' pewne reguły rządzące naszymi reakcjami, podejmowaniem decyzji, czyli w zasadzie 'wykonywanie programu' bez możliwości wyboru. My tylko wybieramy najlepszą opcję, abyśmy mogli dostosować swoje działanie do sytuacji i przeżyć, ale zakres reakcji jest ograniczony 'programem'. Dlatego ten film mi się podoba, bo pokazuje kolejne etapy rozwoju takiej sztucznej inteligencji, która ma naśladować ludzkie reakcje, emocje wytworzone poprzez zaimplementowane wybory z możliwej puli reakcji. ... i jakie to niesie ze sobą konsekwencje ... bo niestety 4 prawa Asimova dotyczące robotyki nie będą funkcjonowały! Robot zawsze najpierw będzie dbał o swoje bezpieczeństwo, jeśli tylko będzie miał wybór! Tak jak każdy, kto chce przeżyć... ewolucja... a wtedy bez uczuć, każde potencjalne zagrożenie powinno być eliminowane ... chyba, że eliminacja jest niekorzystana ze względu na racjonalność i bezpieczeństwo... Skomplikowane to planowanie założeń sztucznej inteligencji... ale z ewolucją ciężko dyskutować... Czy wyeliminował byś krwiożercze bestie na obcej planecie? ... a jeśli ich obserwacja pozwoli ci przetrwać w tych nowych nieznanych warunkach? ...

Mnie nie chodzi o algorytmy, tylko o formę - po jaką cholerę budować człekokształtną sztuczną inteligencję. To jest skrajnie niepraktyczne.

Przede wszystkim dla samej idei, poza tym cały czas działa ewolucja, rozwój robotyki. Każdy następny konstruktor chciałby stworzyć lepsze dzieło. I żeby ominąć prawo Asimova, że robot będzie wyłącznie bronił samego siebie. Z uczuciami jest szansa, że może się kierować w sytuacjach zagrożenia bytu wyższymi celami, jak na przykład ochroną słabszych, innych istot, z uwzględnieniem poświecenia swojego bytu, tak jak to jest w przypadku ludzi. Forma ludzka przydaje się przy testach, jest bardziej akceptowana, bardziej wiarygodna, w związku z tym oszukując optycznie ludzi dostajemy bardziej wiarygodny wynik. Przyglądając się ewolucji to jest najlepsza forma przystosowana do ziemskich warunków jaką znamy. Łączy mobilność z funkcjonalnością. Oczywiście na pewno nie sprawdza się we wszystkich i w skrajnych warunkach, ale ogólnie nie jest źle. Czy niepraktyczne? Zależy od przyjętych kryteriów. Robota można sterować jak awatarem, robot będzie odzwierciedlał ruchy człowieka, więc podobna budowa do ludzkiej budowy ułatwia sterowanie. W ten sposób poprzez wykorzystując zapamiętywanie w sieciach neuronowych można opracować program wykonywania określonych czynności robota. Można robota 'nauczyć' wykonywania czynności 'jak człowiek'. W chwili utraty komunikacji lub samodzielnej pracy robot ze sztuczna inteligencją ma szansę podjąć działania mogące uratować misję. I wtedy można dostosować jego obudowę do celu misji. Oczywiście program może już w nowych warunkach nie funkcjonować.
Dlatego można się spierać, czy warto budować człekokształtne roboty. Wszystko zależy od zapotrzebowania, biorąc trendy na rynku, tak jak pisałeś, każdy wreszcie będzie mógł odnaleźć swoją drugą połówkę, która dzięki uczuciom dostosuje się do właściciela i każdy będzie szczęśliwy. Niestety szczęście na pewno będzie kosztować... ale ceny będą spadać wraz z rozwojem technologii. I każdy kosmonauta będzie mógł spokojnie prowadzić długotrwałe badania w Kosmosie! NASA odetchnie z ulgą...